บทเพลง แห่ง คนหลงกรุง


เมื่อครั้งที่ผมยัง “หลงกรุง” ชีวิตยุ่งๆ ในเมืองใหญ่ มักจะมอบของขวัญที่มีชื่อว่า “ความละเหี่ยใจ” ให้ผมได้พกไว้เหมือนซองบุหรี่ในกระเป๋ากางเกง หากแต่บุหรี่นั้น ผมจะหยิบมันขึ้นมาเพื่อสูบเผาให้หมดไป ในเวลาใดเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ความละเหี่ยใจของผู้ชายหลงกรุงอย่างผมในเวลานั้น มิอาจเผาทำลายมันได้ในทุกเวลาที่ต้องการ ...เลิกงานเท่านั้น ผมถึงจะมีสิทธิ์

ฉะนั้นจึงมิใช้เรื่องแปลกที่ “ร้านเหล้า” ในเวลาค่ำคืน จะเป็นดั่งเตาเผาขยะแห่งความกล้ำกลืนในชีวิตของผม ข้าวสาร ราชเทวี อนุสาวรีย์ เพชรบุรี ทองหล่อ ล้วนแต่เป็นป้อมปราการในยามราตรี ที่ผมใช้ซ่อนเพื่อหลบหนีชีวิตบัดซบในเวลานั้น ...แต่แล้วทุกเช้าที่ตื่น ความละเหี่ยใจ มันก็ยังคงซ่อนตัวอยู่ในกระเป๋ากางเกงของผม ...เฉกเช่นเดิม

หัวใจละเหี่ย จาก มาลีฮวนน่า 30/6/2558 ...ฟังซะ!!


ฟังซะ!! เพลงดีที่คุณควรฟัง





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น