ย้อนกลับไปในสมัยวัยเรียน ประมาณช่วงมัธยมต้น ...สิ่งที่น่าเบื่อที่สุดของในทุกเช้า คือ
“การเข้าแถวหน้าเสาธง” ...การตรวจเครื่องแต่งกาย ตรวจระเบียบ ตรวจผม หรือแม้กระทั่งการตรวจหาบุหรี่หรือยาเสพติด มักจะเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นอยู่เสมอ และก็เป็นเรื่องปกติที่เด็กชายผู้รักดีอย่างผม มักจะต้องพยายามหาวิธีหลบเลี่ยง เพื่อให้รอดพ้นการตรวจสอบเหล่านั้น
“การโดดแถว” จึงถือเป็นทางออกที่ดีที่สุดของผม
...แต่ละวัน ในช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังถูกตรวจระเบียบกลางแถวหน้าเสาธงอยู่นั้น ผมมักจะแฝงตัวเพื่อหลบซ่อนอยู่ในสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ห้องน้ำ ห้องเรียน แปลงเกษตร เรือนนักการ บ้านพักครู ในตู้ ใต้โต๊ะ หลังกองเก้าอี้ ซอกตึก ใต้บันได หรือแม้แต่ในห้องน้ำครูที่ถูกปิดตาย!! แต่สามารถปีนระเบียงออกไปเพื่อลอดตัวผ่านรูเข้าทางช่องลมได้.. ผมก็เอา!!
เรียกได้ว่าในสมัยนั้น ผมชื่นชอบการโดดแถวและเสพติดการหลบซ่อนเป็นที่สุด ...บางครั้ง เกือบตลอดทั้งเทอมที่ไม่มีใครได้พบเจอผมในแถว ทั้งที่ผมก็อยู่ภายในโรงเรียนเหมือนเช่นเดียวกับทุกคน
...ในสมัยนั้น มีเพียงเสียงเดียว ที่เปรียบเสมือนสัญญาณแห่งการปลดปล่อยจิตวิญญาณในการซ่อนตัวของผม เสียงที่ว่านั้นคือ...
When The Saints Go Marching In ที่บรรเลงโดยวงโยฯ ของโรงเรียน เพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่า
“การเข้าแถวกำลังจะเลิกแล้วนะ” ...เพลงๆ นี้ จึงเปรียบเสมือนเสียงสวรรค์ยามเช้าของผมในเวลานั้นเลยก็ว่าได้
และนี่คือ When The Saints Go Marching In ในเวอร์ชั่นของ B.B. King
28/3/2558 …
ฟังซะ!!
VIDEO
VIDEO
VIDEO
